On İkinci Gün / Yerimden Kıpırdamadım

Şalanjın on ikinci, ayın onuncu günü zor geçti ne yalan söyleyeyim. Evden çıkmadım, evin içinde de çok hareket etmedim. Öylece durdum.

Kalkınca kahve yaptım, sigara yaktım, saat 10 olunca Nadire'yi aradım. Geçen sene bu zamanlar Dersim'deydi, dün İzmir'deydi. Bilerek tüydüğünü düşünmeye başlamıştım ama dün İzmir'de olması gerekiyordu, bilerek tüymüyor olabilir. Gene de emin değilim. Baktım neşeli açtı telefonu, ben de "GUTEN MORGEN!!" diye gürledim, geçen senekine göre daha kolaydı sanki.

Twitter'a mivıtıra biraz bakıp kapattım. İşte ne bileyim dağ başına yerleşirsek hiç bakmam, onun yerine ağaçlara bakarım diye düşündüm. Zaten sevimsiz biriyim, twitter'a baktıkça daha da korkunçlaşıyorum. Neyse.

İnsan bazen otursa oturamıyor, gitse gidemiyor, kendi sesi kafasının içinde susmak bilmiyor. O arada yapmam gereken bir çeviri olduğunu hatırladım. Günün büyük kısmı transformatör, sibop ve vanalarla ilgili bir metni çevirerek geçti. Çok da iyi oldu.

Sarıkafa'yla, annem ve babamla konuştum. Köpeklerle de konuştum. Çamaşır yıkamaya devam ettim tempolu bir şekilde. Dondurucudan ıspanağı çıkarıp pişirdim. Yedik sonunda ıspanağı dün akşam.

Böyle geçti dün, yatakta kitap okudum, köpenklerin gelip sağıma soluma yerleştiğini göremeden sızmışım. Boktan bir rüya gördüm galiba, sabah 4 gibi plönk diye uyanıp tavana baktım bir süre. Hatırlamıyorum hiç.