Zihnibey'in Müzikli Mimi

Ay neden bilmiyorum ama bu aralar Tarkan dinleyesim geliyor en az haftada bir-iki kere. Hiç durdurmuyorum kendimi, açıp dinliyorum. Yeni yıl neşesi bende böyle mi tezahür ediyor acaba?

Bir yandan Tarkan dinlerken bir yandan da komşum Zihnibey'in müzikli mimini yapacağım bugün. Hava bok gibi, yapacak acil başka işim yok, kahve yaptım, köpenkler benden bıkıp kendi kendilerine eğlenmeye başladı; bence hazırım.

1. Turne sırasında sahne arkasındaki ekipten kimin yerinde olmak isterdiniz?

Grubu takip eden gazeteci olmak isterdim, filmi de var hatta Almost Famous diye. Müzik kadar müzisyenlerin hikâyeleri de ilgimi çekiyor, pek hoş bir iş olurdu bu.

2. Bir müzik türü olsaydınız hangisi olurdunuz?

Temelde şu:



Ve allah biliyor bir de şu:



3. Unutamadığınız bir konser deneyiminizi paylaşın.

2012 Efes One Love Festivali'ndeki Pulp konseri. Her şeyin sonu ve her şeyin başıydı, harikaydı ve aslında çok acıklıydı.

4. Bir müzik grubu kuracak olsanız kadroda olmasını isteyeceğiniz sanatçılar kimler? Grubun müzik tarzı hangi türleri kapsar? Ve sizin rolünüz ne olurdu?

Ay gerçekten tam da Zihnibey'i temsil eden titizlikte bir soru bu! En ufak bir fikrim yok ve büyük ihtimalle müzik grubu kurmaya çok üşenirdim. Şu anda düşüncesiyle üşenmeye başladım aman yarabbi.

Ne sesim var, ne müzik kulağım. Menajer filan olayım desem, daha başlamadan biter o grup zira iyi müzikten anladığımı da sanmıyorum, laf geçirebilen biri de değilim.

Hayal kuracak olsam, 90'larda Britpop furyası içinde bir grup olsun isterdim mesela, alabildiğine üzüntülü ve şiirli. Şarkı söyleyebilmeyi de çok isterdim.

5. Müzik tarihinde yazılmış en sarsıcı dizelerden birkaç tanesini paylaşır mısın?

Vücuduma kazıtmak istediğim onlarca dize var, ben bu soruyu hakkını vererek cevaplayabileceğimi sanmıyorum. İlk aklıma gelenleri yazayım.

"In pitch dark
I go walking in your landscape
Broken branches trip me as I speak
Just 'cause you feel it, doesn't mean it's there"
(Radiohead - There There)

"And if my thought-dreams could be seen
They'd probably put my head in a guillotine
But it's alright Ma, it's life, and life only"
(Bob Dylan - It's Alright Ma (I'm Only Bleeding)

"I can remember
Standing by the wall
And the guns shot above our heads
And we kissed, as though nothing could fall
And the shame was on the other side
Oh we can beat them, for ever and ever
Then we could be heroes, just for one day"
(David Bowie - Heroes)

Türkçe dizelerden içimi oyup ciğerimi söndürenlerin çoğu şiir aslında. Ahmed Arif'le Fikret Kızılok gibi:

"Yastığımda, düşümde, içimdesin
Bir hain bıçak gibi kalbimdesin
Dermanı yoktur bilirim

Tütünsüz, uykusuz kaldım
Terk etmedi sevdan beni"

Gene aynı ikiliden:

"Vurulmuşum dağların kuytuluk bir boğazında
Vurulmuşum, düşüm gecelerden de kara
Canım alırlar ecelsiz, sığdıramam kitaplara
Vurulmuşum, düşüm gecelerden de kara"

Metin Altıok'un şiirinden Kavaklar:

"Beni hoyrat bir makasla
Ah eski bir fotoğraftan oydular
Orda kaldı yanağımın yarısı
Kendini boşlukla tamamlar
Ah omuzumda bir kesik el ki
Hâlâ, hâlâ durmadan kanar

Ah kavaklar, ah kavaklar
Acı düştü peşime
Ah kavaklar, ah kavaklar
Ardımdan ıslık çalar"

Eveth. Yazarken bir yandan da dinliyorum, bir salı günü şu saatte olmayı istemediğim yerlere geldim, rakı koyup ağlamak istemiyorum.

"Hakikaten rakı mı koysam?" diye düşünürken barbar kocam Adıyaman'dan aradı, tahin almış, hangi pekmezden alsınmış. "DUT!" dedim, dut pekmezi varken dut pekmezi alınmalı diye düşünüyorum. Pekmezi hallettik, daha "Hangi salça?" diye arayacak. Salçacı ve tereyağcı iki kardeşin dükkanı başka yerde. Ve tabii daha üzüm kırması/kesmesi/çekçek sınavı bekliyor kocamı. (Yoksa siz kırma ateşi söndü mü sanmıştınız?)

Ben bir mini boy Yunan adasından araklanmış kadehe rakı koyayım, dolaptan kooperatif tulumunu çıkarayım. Tarkan ile başladığım günü herhalde Maksim Gazinoları Assolistleri Vol.1 ile bitireceğim. (Köpekleri cebren ve hileyle halaya soktu.) (Hakikaten ne zamandır türkü barda halay skandalı yaşamadık.) Gittim, öbtüm.