Evde Küçük Bir Mucize 20 / Dabogda, Wild Child

Bir-iki hafta önce bir gece çeşitli duygularla dolup taşarak anneme MUBİ üyeliği hediye ettim. Bir senelik üyelik, çok coşmuştum. Sonra annemi aradım, "Şimdi sana bir email gelecek, onu şaapıcaz, sonra sen istediğin kadar sanat filmi seyredeceksin aypedinden" dedim.

Şaapamadık. O gece pes ettim, ertesi gün gene denedim, olmuyor. Telefonundan görüntülü aradım, telefondan aypedin ekranını görebileyim diye, bir işe yaramadı çünkü kıpır kıpır kıpır. Çünkü kedi atlıyor, köpek gelip kafasını koyuyor. Çünkü bunalıyor ve aypede küfrediyor, bana bağırıyor. MUBİ uygulaması indiremiyor çünkü Apple şifresini hatırlamıyor, aklıma gelen bütün şifreleri söyledim, olmadı. Çünkü allah bilir bana "TAMAM YAPTIM BÜYÜK HARF!" diyor ama yapmıyor. En sonunda "Bu hediye kodu kullanılmıştır" diye uyarı çıktı ekranına, telefonu çot diye kapattı, ben de gidip şarap açtım.

Sonra MUBİ'ye email attım, böyle böyle oldu, ben bu 65+ bireye uzaktan yaptıramadım, iptal edebilir miyiz bu hediyeyi yazdım. Pek tatlı yardımcı oldular, "Biz buradan açtık üyeliğini, bir bakın şimdi oldu mu" diye. Korka korka bir daha aradım annemi, gene bir yere varamadık, beni ne görmek ne de sesimi duymak istiyordu. Külliyen vazgeçtim uğraşmaktan, annemden özür diledim. Urla'ya gidebildiğim zaman hallederim artık diye düşündüm. Sonra şu oldu:

En ufak bir fikrim yok nasıl oluyor bu, bilmek de istemiyorum, yeter ki her gün bir film izleyebilsin.

Sabahları sağdan soldan haberler okuyup kocama anlatıyorum, bu sabah BBC'de gördüm, aile hekimleri Ocak ayından beri geçmeyen ateş ve öksürük şikayetleriyle karşılaştıklarını söylemişler. Hemen yetiştirdim, "Ay çok isterdin di mi Ocak'ta başlamış olsun salgın?" dedi. Valla çok isterdim çünkü biz yerlere yapışmıştık o ay.

Yılbaşını geçirelim diye Sevda'yı da alıp Urla'ya gitmiştik. Bayağı da uzun kaldık, Sevda bir grip oldu ki Urla'da, akıl alacak gibi değildi. Odasına kapatıp kapının önüne yemek filan bıraktık, sabahlara kadar öksürük, deli gibi ateşle yattı. Kendine gelir gibi oluyordu, ertesi gün yataktan çıkamıyordu. O halde arabaya tıkıp Ankara'ya döndük, sonra teker teker hepimiz hastalandık. Herkes hastalandı istisnasız, bütün ayı hasta geçirdik.

"Ocak'ta başlamış olsaydı insanlar ölmez miydi, birileri uyanmaz mıydı duruma?" dedi barbar kocam, haklı. Çok uzun bir süreç bu salgın süreci, insanı her taraftan zorluyor; insan endişeler içinde umuyor ki geçirmiş olsun, kurtulmuş olsun. Gerçi Mart'ın ilk pazar günü Ankara Kitap Fuarı'na, ikinci pazar günü de kentin iki ucundaki iki ayrı grossmarkete giderek elimizden geleni yaptık, bilmiyorum.

Müzikli şalanj kapsamında önce farklı dilde bir şarkı bırakıyorum buraya. Dino Beyciğim ve canım Hari Mata Hari (beyaz takımıyla belirecek, ay sesi çok güzel Hari Bey'in) taşına toprağına kurban olduğum Sarajevo sokaklarından sesleniyorlar, "İnşallah" diyorlar:



Gerçi şarkı biraz Sarajevo'ya sıkışmış olmak hakkında ama videoda hava hiç öyle değil. Ohhh allahım o kadar özledim ki, bir şehir bu kadar özlenebilir. Hayat normale dönünce yapılacak şeyler 4: Sarajevo'ya git.

Uyumama yardımcı olan bir şarkı maddesinde şiştim, öyle bir alışkanlığım yok. Uyumak için bir şey dinleyecek olsam herhalde deniz sesi, cırcır böcekleri, yağmur filan gibi bir şeyler bulur dinlerdim. Lisedeyken Enya dinlerdim, çok severdim. Herhalde Enya dinleye dinleye uyumuşluğum vardır:



Gideyim biraz mekik çekeyim, dambıl kaldırıp indireyim. Barbar kocam çeviri yollayacakmış, günün kalanı da öyle geçecek anlaşılan. İyi misiniz, naapıyorsunuz?